360 kiest een door de buitenlandse pers beschreven sportevent, van voetbal tot Grieks-Romeins worstelen. Deze keer de Olympische Spelen.
Eeuwige roem voor Saint Lucia
Het begon op blote voeten
Volgens The Daily Star is iedereen in het Caribische eiland Saint Lucia ‘razend trots’ op Julien Alfred, die begin augustus met goud op de 100 meter sprint en zilver op de dubbele afstand de allereerste olympische medailles voor het West-Indische eiland veroverde. ‘Haar races vonden plaats onder het oog van 69.000 toeschouwers in het Stade de France, dat zijn er maar 110.000 minder dan onze hele bevolking.’
Saint Lucia’s minister-president Philip J. Pierre kondigde op X een nationale vrije dag aan en stelde voor om 3 augustus voortaan naar Alfred te vernoemen. ‘We hebben het nu moeilijk. Onze jongeren moeten begrijpen dat we met discipline, inzet, de nodige opofferingen en een beetje steun de top kunnen bereiken. Ik wil dat dit de jeugd van mijn land helpt, ik wil dat jonge mensen geloven in het feit dat ze uit het getto kunnen komen’, zo wordt de premier geciteerd in Le Parisien.
“Als ik in het buitenland een Uber neem, moet ik altijd uitleggen waar ik vandaan kom’
Op de Surinaamse nieuwssite Starnieuws herinnert columnist Hans Breeveld zich maar al te goed hoe zwemmer Anthony Nesty goud won op de 100 meter vlinderslag in 1988. ‘De vreugde en het gevoel van trots dat hij bezorgde aan het volk door voor Suriname de eerste – gouden – medaille op de Spelen te behalen gun ik elk land.’
Julien Alfred zelf voelt zich vereerd dat ze samen met drie andere sporters als ambassadeur van haar land naar de Spelen in Parijs mocht afreizen, vertelt ze aan The Daily Maverick: ‘Er zijn maar weinig mensen die van het bestaan van Saint Lucia weten. Als ik in het buitenland een Uber neem, moet ik altijd uitleggen waar ik vandaan kom.’ Kort na het winnen van haar gouden medaille keek ze terug op het begin van haar sportcarrière: ‘Ooit stond ik op het veld te worstelen, zonder schoenen. Ik rende op blote voeten, in mijn schooluniform; ik rende overal en nergens. Wij hebben daar amper de juiste faciliteiten.’
Diederik Samwel
Pakistaanse speerwerper schrijft geschiedenis
Nadeem trainde in zijn achtertuin met een bamboestok
‘De meeste dagen geen eten, geen geld om een speer te kopen: Arshad Nadeems verhaal is groter dan zijn historische goud op de Olympische Spelen in Parijs’, kopte The Hindustan Times. Nadeem won de eerste gouden olympische medaille in veertig jaar voor Pakistan. Ook verbrak de speerwerper met zijn sensationele worp van 92.97 meter het olympisch record.
Maar de manier waarop deze zevenentwintigjarige atleet de Spelen bereikte, is misschien nog specialer. ‘In een gezin dat de meeste dagen met moeite de eindjes aan elkaar kon knopen, was sport een luxe waar ze niet eens van konden dromen’, aldus The Hindustan Times. Daarnaast zijn er in het cricketgekke Pakistan nauwelijks atletiekfaciliteiten, voegt Al Jazeera toe. En dus begon Nadeem in 2012 in een klein dorpje in de Pakistaanse provincie Punjab in zijn achtertuin te trainen met een zelfgemaakte speer van een bamboestok.
Die ene gouden worp heeft hem meer dan 1 miljoen dollar opgeleverd
Twaalf jaar later stond Nadeem in de olympische finale. Maar geld voor een speer had hij nog steeds niet. En dus zette hij enkele maanden voor de Spelen een crowdfunding op om een nieuwe speer te kunnen kopen. Met de steun van vrienden en het dorp waarin hij opgroeide werden uiteindelijk alle kosten gedekt.
Geldzorgen zal Nadeem vanaf nu niet meer hebben: die ene gouden worp heeft hem meer dan 1 miljoen dollar opgeleverd, meldt The Washington Post. Ook worden er in verschillende steden in Pakistan nu sportfaciliteiten gebouwd, vernoemd naar Nadeem. En die faciliteiten zijn hard nodig, vertelt de speerwerper aan The Guardian: ‘In deze tijd moet je faciliteiten van wereldklasse bieden om atleten te ontwikkelen, want de concurrentie wordt steeds harder. Je kunt niet nog een Arshad voortbrengen zonder ze die faciliteiten te geven.’
Maud Wiersma
+ There are no comments
Add yours