Miljoenen mensen over de hele wereld leven mee met hun favoriete teams, vieren overwinningen en betreuren nederlagen. Maar voetbal heeft een keerzijde. De industrie draagt bij aan milieuaantasting, uitbuiting en onverantwoorde praktijken.
Als je een die-hard voetbalfan bent, moet je iets belangrijks weten: je maakt onderdeel uit van de postindustriële vernietiging van de planeet, ook als je in een derdewereldland woont of in een afgelegen gebied waar je je elke dag opwindt over de extreme hitte, droogte, vochtigheid en stroomstoringen. Waarom? Omdat je het uniform draagt en de naam zingt van een bedrijf dat alleen zijn eigen onnozele en steenrijke eigenaars vertegenwoordigt en jouw leven ongemerkt letterlijk tot een hel maakt.
Een onderzoek van het Max Planck Instituut suggereert dat in 2050 de temperaturen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika overdag 50 graden Celsius zullen bereiken. Deze gegevens komen overeen met het rapport van de Wereldgezondheidsorganisatie, waarin staat dat de hitte als gevolg van klimaatverandering tussen 2030 en 2050 wereldwijd 38.000 doden per jaar kan veroorzaken, als direct gevolg van een zonnesteek en stress.
In een ander onderzoek, gepubliceerd in Communications Earth & Environment, ontdekten wetenschappers dat het overschrijden van de ‘dodelijke’ drempel voor ‘hittestress’ drie tot tien keer zo vaak zal voorkomen tegen 2100, en geloof me; al die doden zullen vallen onder de arme en minder fortuinlijken van deze wereld, terwijl op de voorhoofden van de eigenaars van de grote clubs waar jij je trouw aan verklaart geen druppel zweet zal verschijnen.
Massale toernooien
‘Voetbal heeft een inherent hoge koolstofvoetafdruk en als je er rekening mee houdt dat voetbalfans soms per vliegtuig reizen, is de impact van het spel op het klimaat waarschijnlijk nog veel groter dan we denken,’ aldus Andrew Whaley van het Tyndall Centre for Climate Change.
Naar schatting produceert de voetbalindustrie alleen al bijna 30 miljoen ton kooldioxide per jaar, waarvan Manchester City alleen al bijna 1300 ton produceert, gelijk aan de totale uitstoot van het hele land Denemarken, met zijn vele industrieën en luidruchtige auto’s.
In 2017 schatte de Universiteit van Essex de totale uitstoot van broeikasgassen door het reizen van en naar stadions in het seizoen 2012/2013 op 56 ton kooldioxide. Hoe populairder het spel, hoe groter de CO2-voetafdruk, aangezien fans graag vele kilometers achter hun geliefde team aan reizen als uiting van verbondenheid met deze vaag gedefinieerde juridische entiteit.
Als je bedenkt dat een retourreis van New York naar Londen ongeveer 1,2 ton kooldioxide produceert, wat volgens George Monbiot in zijn boek Heat gelijk staat aan wat één persoon in het Verenigd Koninkrijk in een jaar voortbrengt, dan wordt transport de belangrijkste speler in deze context, omdat het alleen al goed is voor ongeveer 52 procent van de totale koolstofvoetafdruk van de eerste de beste populaire wedstrijd.
Het moge duidelijk zijn dat de koolstofuitstoot dramatisch toeneemt in de nasleep van massale toernooien, met name het WK voetbal. Door het WK van 2018 werden bijvoorbeeld 2,1 miljoen ton broeikasgassen uitgestoten en het WK van 2022 in Qatar produceerde in slechts één maand 3,63 miljoen ton CO2, waarbij rekening is gehouden met de gassen die vrijkomen bij de bouw van faciliteiten en stadions voor het evenement, de energie die wordt gebruikt voor verlichting, verwarming, koeling, koken en transport, om maar een paar factoren te noemen.
Terwijl de wereld in brand staat door opwarming van de aarde, draait de FIFA aan de knoppen van het mondiale economische systeem
In zijn boek De geschiedenis van Rome vermeldt historicus en Romeinse senator Cassius Dio dat keizer Nero op een hoge toren zat tijdens de brand van Rome. Zodra de vlammen opstegen, begon hij een passage te zingen uit het epische gedicht van Homerus dat de brand van Troje beschrijft. Hoewel velen dit verhaal beschouwen als de rijke fantasie van een waanzinnige schrijver, wordt het tafereel vandaag de dag opnieuw en in detail voor ons herhaald.
Terwijl de wereld in brand staat door opwarming van de aarde, draait de FIFA aan de knoppen van het mondiale economische systeem, dat primair verantwoordelijk is voor wat onze planeet is overkomen, en stelt de organisatie nieuwe regels op die het spel bepalen en kapitaal en bankrekeningen spekken zonder ook maar enige rekening te houden met het lijden van de armen in de wereld als gevolg van deze massavernietiging.
De FIFA heeft besloten om het aantal teams in de wereldbeker voor mannen te verhogen van 32 naar 48, en in het geval van de wereldbeker voor vrouwen van 24 naar 32. Ook wordt er een nieuw toernooi opgezet, de UEFA Nations League, wordt de CONCACAF Cup uitgebreid van 12 naar 16 teams evenals de African Cup of Nations en de Asian Cup. De koolstofvoetafdruk van het voetbal zal dus enkel toenemen, vooral als gevolg van de hoeveelheid wedstrijden en vliegreizen door de toename van het aantal stadions en fans.
Kapitaal
We zijn er trots op dat we een van de weinige Arabische organisaties zijn die het voortouw nemen op het gebied van milieu-educatie. Hoe suf het ook kan lijken om het over klimaatkwesties te hebben, wij bij Raseef22 zijn vastbesloten om deze te belichten. We streven simpelweg naar een betere toekomst. Er is geen toekomst voor ons en onze Arabische regio als de nachtmerrie van een dorre woestenij zonder water of groen realiteit wordt.
Onderzoek van BBC Sport geeft aan dat de uitbreiding van het aantal wedstrijden ertoe zal leiden dat fans en teams bijna 2 miljard vliegkilometers zullen maken, waarbij bijna 500.000 ton broeikasgassen per jaar wordt geproduceerd, een enorme toename ten opzichte van eerdere rapporten.
Neem dit voorbeeld ter illustratie van het verschil: de koolstofuitstoot van fanreizen in de UEFA Champions League voor het seizoen 2022/23 werd geschat op ongeveer 368 ton voor 32 teams, maar volgend seizoen zal dit naar verwachting 480 ton zijn, omdat het aantal teams stijgt naar 36. Heeft de FIFA überhaupt nagedacht over het gevaar van deze veranderingen voor het milieu?
Zelfs toen de FIFA probeerde te antwoorden op de speculaties dat het WK 2026 in meer dan één land zal worden gehouden, zodat de fans duizenden kilometers zullen moeten reizen tussen het noorden van Canada en het zuiden van Mexico, werd enkel aandacht besteed aan de financiële voordelen van het grotere aantal toeschouwers, zonder rekening te houden met de CO2-uitstoot die hiervan het gevolg zou zijn. De wanhopige roep van de FIFA om een groene en schone samenleving diende slechts als afleiding om zand in de ogen van de wereld te strooien.
Vraag je je nog steeds af waar deze waanzin vandaan komt? Bespaar je de moeite: zoek de reden in het kapitaal. Het hele spel is in zijn sponsoring afhankelijk van olie- en gasbedrijven, aangezien Gazprom de UEFA sponsort en Emirates Airlines de Franse club Lyon. Daarnaast zijn er de frisdrankfabrieken, de eerste supporter van de grootste Afrikaanse clubs zoals Al Ahly uit Egypte, en de officiële sponsor van de Wereldbeker sinds 1978, en tot 2030, en misschien wel tot in het oneindige.
Deze bedrijven alleen al verbruiken tonnen fossiele brandstoffen. Ze zijn ook de belangrijkste reden voor de productie van miljoenen plastic flessen die het water vervuilen en de visvoorraden vernietigen, en sommige van hen, onder leiding van Coca-Cola, steunen en financieren officieel het Israëlische leger in zijn strijd om het Palestijnse volk uit te roeien met tonnen milieuvervuilende explosieven.
‘We kunnen ook vragen stellen als: is een WK met slechts 16 teams, in plaats van 48, een slechte zaak?’
Niemand van ons verlangt dat het spel voorgoed begraven wordt, ook omdat de hoeveelheid geproduceerde uitstoot relatief klein is vergeleken met de uitstoot die bijvoorbeeld door oorlogsindustrieën wordt geproduceerd. En de wereld heeft voetbal nog steeds nodig als een cultureel product dat in onze harten afwisselend vreugde, verdriet, trots en medelijden opwekt – pure menselijke emoties die alleen binnen de groene rechthoek te vinden zijn.
Maar niemand wil het bloed van de planeet aan zijn handen hebben, of in de geschiedenis worden gestigmatiseerd als de generatie die er de voorkeur aan gaf om een kort leven vol dopamine te leiden ten koste van de overleving van het menselijk ras. Dus we moeten beslissen hoe belangrijk voetbal echt is, en radicale verandering omarmen – verandering die begint met het beëindigen van de hebzuchtige controle van de bedrijven over het spel. We moeten het teruggeven aan de mensen die er echt van houden. Vergezocht? Echt niet, we kunnen er nu mee beginnen: een duidelijk systeem opzetten om het spel volledig groen te maken en dan een dialoog in de gemeenschap starten die een serieuze discussie op gang brengt over het voetbal dat we willen, nodig hebben en dat de wereld zich kan veroorloven.
We kunnen ook vragen stellen als: is een WK met slechts 16 teams, in plaats van 48, een slechte zaak? Kunnen we leven met één of twee wedstrijden per dag, die we met passie volgen, in plaats van 10 wedstrijden waar we eigenlijk niets zien? Kunnen we ook op dit vlak de ‘minder is meer’-filosofie aannemen? En het belangrijkste: kunnen we stoppen met het aanbidden van dopamine?
+ There are no comments
Add yours